Skrivet em eus an darvoud-mañ diwar un istor c’hoarvezet pa oamp distroet d’ar gêr ha me goude hon vakañsoù er gêriadenn. E kêr T emañ ma c’hêriadenn, war-dro 45 kilometr diouzh Kuala Lumpur. Goude bezañ erruet e oamp aet an daou ac’hanomp da bourmen da weladenniñ ti ma zad-kozh, Ali. Pa erruas eno e oa an aotrou Ali o magañ e marmouz anvet Jantan. Goude bezañ flapet, e oa bet goulennet diganin gant ma zad-kozh sellet ouzh ar par rak an deiz war-lerc’h e oa ma zad-kozh o vont da gas e vab da Kuala Lumpur. Ita ha me a zo a-du.
A-raok mont d’ar gêr ez on aet da welet ar par, marmouz ma zad-kozh. Ar marmouz a seblante feuls ha feuls pa’m eus tostaet outañ. Dre ziouer e seblante ar marmouz spontet pa dostaas Ita outañ.
Klaskit Beruk Dick “Mat eo Beruk. Na zisoñjit ket reiñ boued dezhañ, mat eo ?” a huchas Tad-kozh eus a-us d’an ti. Hejañ a ran gant ma fenn evit bezañ a-du.
Ita a gredas tapout dorn ar gwaz. Ar marmouz a grias pa astennas Ita e zorn. Tennet start e voe dorn Ita gant ar marmouz. Dedennet e oa bet Ita gant ar marmouz. Souezhet on. Beruk Tad-kozh a oa sioul, souezhet marteze. Kouezhet e oa dorn ma wreg war lodennoù prevez ar marmouz. Ita a zistroas buan he dorn diouzh stokañ ouzh kof ar marmouz. Goude-se e tistroomp hon-daou d’hon zi. Ita a c’hoarzhas hepken goude an darvoud-se.
An deiz war-lerc’h war-dro dek eur hon eus degaset riz ha dour gant Ita da reiñ da marmouz Tad-kozh. Ar mintin-se ne wiske Ita nemet ur vantell batik hag un t-shirt. Peurliesañ ne wisk ket dilhad-dindan ma vez gwisket gant linsel batik. Erruet omp e ti Tad-kozh a oa prennet. Aet e oa Tad-kozh da Kuala Lumpur abred diouzh ar mintin gant ur c’harr.
Pa’z omp erruet en ti, marmouz Tad-kozh a youc’has. Goulenn a ran a-ratozh digant Ita reiñ riz ha dour d’ar marmouz. Ita a lakaas ivez riz ha dour dirak marmouz Tad-kozh. Ne seblante ket ar marmouz teurel evezh ouzh ar boued a roe Ita dezhañ. Ita a frotas penn an arzh. “Bro, ar marmouz-se n’en deus ket c’hoant da zebriñ, Bro,” eme Ita din.
Klasket em eus ivez reiñ riz d’ar marmouz met ne rae ket forzh ar marmouz c’hoazh. — Marteze eo bet maget gant Tad-kozh, ha ? eme-me. « Met ne welez roud ebet a voued amañ, Bro », a respontas ma gwreg. “Ya, n’eo ket gwir,” eme-me. “Ita, klask kendrec’hiñ ar marmouz,” eme-me da Ita. “Mat eo, Bro,” a respontas Ita. Ita a frotas neuze penn ar marmouz tamm-ha-tamm.
D’ar mare-se e oa Ita azezet gant e dreid kroaziet. A-daol-trumm e skoas dorn ar marmouz war bruched Ita. “Bro, ar marmouz-se en deus stoket ouzh madoù Ita,” eme Ita. Gwelet em eus dorn an arzh o strinkañ t-shirt Ita. “Ha pa fell dezhañ touch outañ, marteze e soñjo ar marmouz en e wreg,” em eus respontet. “Bro, marteze emañ ar marmouz-mañ o vevañ mare ar pareañ. “Setu perak e soñj da Ita n’en deus ket c’hoant da zebriñ,” eme Ita. N’em eus graet nemet stouiñ gant ma fenn. “Breur, petra a c’hell Ita reiñ d’ar marmouz-se da stokañ ouzh ‘traoù’ Ita ?” Goulenn a reas Ita diganin. « Bez un tamm war evezh, morzhol a raio ac’hanout », eme-me da Ita.
Gwelet em eus Ita o sevel he t-shirt betek traoñ he bruched. N’eo goloet bronnoù Ita nemet gant he soutien-gorf. E gwirionez, pell emañ al lec’h m’emañ ti ma zad-kozh diouzh al lec’h ma vez an dud o pourmen. Setu ne oa ket posupl da zen ebet gwelet ar pezh a rae Ita. Ouzhpenn-se eo gwarezet lec’h kousket ar marmouz gant garazh kirri Tad-kozh.
Kerkent ha ma voe tennet he t-shirt gant Ita, e krogas ar marmouz diouzhtu e bronnoù Ita, ar pezh a lakaas Ita da gouezhañ war e lerc’h gant souezh. Sikouret em eus Ita da sevel buan. “Breur, sikour Ita!!” Ita a grias ouzhin. Sikouret em eus Ita da sevel buan. “Setu, diwall ar wech a zeu,” eme-me da Ita. “Fell-tre eo ar marmouz-se pa wel bronnoù Ita,” a respontas Ita. “N’eus forzh, laoskit ac’hanon da sikour ac’hanoc’h,” eme-me.
Tamm-ha-tamm e fiñvas Ita he bruched war-zu ar marmouz. Dorn an arzh a waskas kerkent war bruched Ita en ur c’hrozmolat. Dont a reas bronnoù Ita da vezañ ruz dre ma oa ar marmouz o waskañ anezho ken start. Gwelet em eus Ita o tennañ he soutien-gorf. Neuze Ita a gouskas war an douar gant he t-shirt warni. “Bro, Ita a fell dezhi reiñ un tañva d’ar marmouz-se eus traoù Ita, breur,” eme Ita. “Klask klask Ita, pe e fell dezhi pe get,” em eus respontet.
Kroget on da vezañ dedennet o welet ar marmouz o fouetañ ma wreg. Sklaer eo eo ral-tre an darvoud-se. Goude ma oa gourvezet Ita, e c’hoarias gant kof an arzh. War-dro 4 poull hirder eo e c’halc’h, ha war-dro 1 poull hanter eo e groc’hen. Ruz-ruz eo e c’halc’h pa zeu er-maez eus e groc’hen. Kenderc’hel a reas Ita da c’hoari gant kalc’h ar marmouz evit ma krije ar marmouz. “Ita, breur, klask lakaat ar marmouz-mañ war gorf Ita,” eme-me. Ita a dennas neuze ar vantell evit diskouez he c’hof a oa bet labouret warni ar mintin-mañ. Diskouezet e oa bet gwiad batik Ita betek traoñ he c’hof. Sachañ a ran marmouz Tad-kozh war-du kroc’hen ma wreg a oa gourvezet war he c’hein.
Goude bezañ bet dirak kroc’hen Ita, em eus lakaet ar marmouz war stomog Ita. E-keit-se em eus kemmet kalc’h an arzh evit ma kendalc’hfe e-barzh kof Ita. E-keit ma oan o kemmañ lec’hiadur kalc’h ar marmouz, em eus gwelet e oa leun-chouk kof Ita gant dour. Marteze peogwir e oa bet broudet ivez da gaout darempredoù reizhel gant ar marmouz-se.
Tamm-ha-tamm em eus lakaet kalc’h ar marmouz e-barzh kof Ita. Penn ar marmouz a zispartias tamm-ha-tamm rann ar c’hrec’h pubik Ita hag a gendalc’has da splujañ betek ar bazenn. Pa santas ar marmouz un dra bennak o strinkañ en-dro d’e zarempredoù reizhel e pompe e lost ent emgefre.
Kenderc’hel a reas ar marmouz da bompañ e lost hag e c’halc’h a yeas e-barzh hag e-maez gouin Ita. « Plijus-kenañ eo, breur, ar c’halc’h-mañ », eme Ita. Ita a skoas penn an arzh e-keit ma kendalc’hen da sikour an arzh da fouetañ Ita. “Brav eo, breur…!!!” Ita a grias. Gwelet em eus muioc’h-mui a zour gwenn o tont er-maez eus vagin Ita. “Ooooo, plijus eo, Baaang…” a grias Ita. Daoust ma oa bihan troad ar marmouz, e kendalc’has ar marmouz da skeiñ ha da dennañ e c’halc’h e-barzh kof Ita e-pad war-dro 15 munutenn hep paouez. Ma vije bet un den e vije bet skuilhet e sper, met ar marmouz-se a gendalc’h da skeiñ e vlevenn evel kustum. Kreñv eo ivez galloud reizhel ar marmouz-se, emezon din-me. “Bro, Ita ne c’hell ket gouzañv ken… Soñjal a ran emaon o vont er-maez, breur.” A-daol-trumm e welis dorn Ita dieubet diouzh dalc’h penn ar marmouz. “Ema er-maez….” Ita a grias skuizh. E zorn a gouezhas war an douar. — Plijus-kenañ eo, breur. “Ar marmouz-se en deus graet karantez gant Ita e-pad pell,” eme Ita.
Skuizh eo Ita. Kouezhañ a reas kroc’hen he favioù, ar pezh a lakaas krampouezh he c’hof da zigeriñ. A-daol-trumm e krias ar marmouz kreñv evit enebiñ outi hag Ita a waskas kerkent he c’hof betek ma santas dour o tont er-maez eus he c’hof. (Kontet gant Ita) Ita a sante e oa bet spurmantet e sper gant ar marmouz e-barzh gouriz Ita. Kenderc’hel a reas Ita da sunañ kof ar marmouz e-barzh kof Ita evit ma c’hallje ar marmouz santout e gwirionez plijadur ar c’henemglev. Marteze e oa ar c’hentañ hag an hini diwezhañ a oa bet gant ar marmouz-se.
Goude ur vunutenn ma oa kalc’h ar marmouz e-barzh kof Ita, e savas ar marmouz a-daol-trumm hag e tennas e c’halc’h er-maez. Gwelet em eus ul liñvenn wenn sklaer o redek eus vagin Ita. Kement a liñvenn a oa ma oa bet trempet dilhad ha dilhad Ita. “Kalz a sperm a zo eus ar marmouz-se, Ita,” eme-me da Ita, a oa c’hoazh gourvezet skuizh-divi. “Marteze n’en deus ket tennet anezhañ biskoazh, Bro, kalz a oa,” a respontas Ita. “Penaos e oa blaz ar c’halc’h-se, plijus e oa ?” Goulenn a ran digant Ita en ur astenn he soutien-gorf. “Ma c’hellan, Ita a fellfe dezhañ mirout ar marmouz-se evel mignon Ita, Bro,” a respontas Ita. “Penaos e c’hell bezañ, Tad-kozh n’en deus ket c’hoant da reiñ e marmouz da vevañ er gêr,” eme-me da Ita.
Kenderc’hel a reas Ita da stekiñ ouzh he c’hof gleb ha gleb. Adtapout a reas ar vantell batik ha lakaat a reas e t-shirt a oa lous ha goloet gant douar. Goude-se e frotas penn ar par, arzh ma zad-kozh a oa bet servijet gant Ita. Gwelet em eus e oa bet debret gant ar marmouz an holl riz hon doa degaset a-raok. Ret eo dezhañ bezañ kollet nerzh o c’hoari gant Ita e-pad pell, setu e oa o tebriñ gant c’hoant. Ita ha me a guitaas ti Tad-kozh pa oa an heol a-us. Ita a c’hoarzhas gant mil satisfaksion e-keit ma c’hoarzhas gant satisfaksion rak deuet on a-benn da welet ma wreg o vezañ fouzet gant ur marmouz. hag amañ e echu hon istor..