E trede klas al lise e oan c’hoazh pa’m eus galvet ma zad d’e burev. Abaoe ma bugaleaj on kustum da vevañ laouen. Pep c’hoant a oa bet sevenet, evel ar bugel yaouankañ e oan bet plijet-tre gant an holl aveadurioù. Ur blenier prevez am eus hag a zo prest da gas ac’hanon e pep lec’h ma fell din.
Ma zad a roas din arc’hant evit ma c’hellfen prenañ ar pezh a felle din. Koulskoude, pa erruas an enkadenn, ne c’halle ket hor familh nac’h ar gwallzarvoud-se. Aet omp da freuz-stal. Hag evel-se hon eus ur dle tailhoù da baeañ. Abaoe ur sizhun emañ an dastumer tailhoù en hor zi ha dleout a ra deomp an holl deulioù eus embregerezh ma zad. Pa’z on bet galvet, e oa an ofiser tailhoù ha ma zad azezet er studi. Kozh a-walc’h e oa an ofiser tailhoù.
War-dro oad ma zad, met e zaoulagad a oa o sellet goullo ouzh ma c’horf bras. Mousc’hoarzhin a reas ouzhin, mat a-walc’h eo ma dremm, kompren a reer gant ma selloù reter klasel, kalz a dud a zo o tarzhañ ac’hanon. En o zouez un ofiser tailhoù anvet Pak Amir a oa azezet dirak ma fenn. Ma zad a gomzas hir diwar-benn an diaesterioù a oa gantañ ha penaos e kinnigas an aotrou Amir e skoazell evit digreskiñ an dleoù taosoù a oa dleet dezhañ.
Met evit se ez eus ur priz uhel-kenañ. Ar gudenn eo, n’en deus ket ma zad arc’hant tamm ebet. E-keit-se, ma ne vez ket diskoulmet an dle tailhoù, e vo kaset ma zad d’ar prizon. An aotrou Amir a lavaras, gallout a ran paeañ keit ha ma fell din reiñ dezhañ ma gwerc’hded. Ma zad a sellas a-is hepken. Souezhet bras on bet rak klevet em boa un dra n’em boa ket ijinet biskoazh.
Goude bezañ displeget hir, em eus heuliet urzhioù ma zad. Dic’hortoz e lezas ac’hanomp daou er-maez eus ar studi. D’ar mare-se e oan gwisket gant un t-shirt hag ur brozh bihan. An aotrou Amir a grogas da frotañ ma dorn tamm-ha-tamm. Ne c’hellan nemet serriñ ma daoulagad. Kregiñ a reas da vezañ hardizh ha frotañ a reas ma blev, a-daol-trumm e klevis c’hwezh sigaretennoù, e teuas war wel e krogas an aotrou Amir da bokat din. Ne c’hellen ket fiñval rak kouezhet e oa e gorf bras war ma c’horf bihan. Ar pok a ziskennas betek ma bruched gonflet. E zaouarn a stokas tamm-ha-tamm ouzh ma c’halc’h hag ouzh ma morzhed.
Tamm-ha-tamm e voe pouezet ma roched war-zu an nec’h ha santiñ a ran ma c’horfoù-genel o vezañ c’hoariet gant e vizoù. N’em boa gallet lezel nemet ur griadenn vihan pa skoas e viz war ma c’horfoù-genel ha buan e teuas ma c’horfoù-genel da vezañ gleb. A-daol-trumm e savas an aotrou Amir hag e tigoras e vragoù. Ne c’hellis ket ober netra pa lakaas e c’halc’h e-barzh ma genoù dre nerzh.
Klasket em eus stourm, met petra a c’hellan ober ? C’hwezh a rae e vlevenn met soñj am eus eus tonkad ma zad a oa etre ma daouarn bremañ, o soñjal en dra-se em eus klasket cheñch ma emzalc’h eus pasivel da oberiant. N’em boa ket aon da zebriñ kalc’h bras an aotrou Amir gant ma genoù. Sunañ a ran ha sunañ a ran evel un arbennigour. Dalc’het en deus ma fenn evel pa ne felle ket dezhañ e teufe e c’halc’h er-maez eus ma genoù.
Ur wech laouen, e redias ac’hanon da dennañ ma bragoù-bihan. Ne c’hellen gourvez war ma c’hein nemet pa c’hoarie e deod gant ma c’hlitoris. N’em boa soñj nemet eus an emouestl, ar wech kentañ e oa din kaout ur blijadur ken kreñv. Buan, ne oa ket an teod hepken a gomze.
War a seblant ne c’helle ket an aotrou Amir gortoz evit klask ma vagin gwerc’h. Lakaat a ran ur griadenn vihan pa’m eus santet e c’halc’h bras o vont e-barzh ma c’hof evit ar wech kentañ. Ne c’hellis nemet hirvoudiñ gant ar boan pa zebras va gwerc’hded en un doare feuls. Goude bezañ bet skuizh gant ar savboent-se, en deus rediet ac’hanon da vezañ gourvezet ha skoet en deus ac’hanon a-dreñv. Ne c’hellen nemet serriñ ma daoulagad etre ar blijadur hag ar boan.
Cheñchet en deus e blas ivez hag azezet en deus war ur bank ha lavaret e oa bet din azezañ warnañ, en ur stad azezet, e oa kontroll warnañ ha kollet em eus kontroll en un doare bennak, setu m’em eus hejet e c’halc’h buan-tre, ne c’helle ket gouzañv ken ha rediet on bet da leuniañ an dour e sper, blaz iskis en deus. Met dre ma oa bet lavaret din lonkañ anezhañ, em eus lonket anezhañ hep soñjal.
Echuet em eus ma labour sikour ma zad hag echuet em eus ivez ma c’hentañ darempred reizhel gant un ofiser taosoù a oa muioc’h dellezek da vezañ ma zad e gwirionez. Petra a c’hellan lavaret? N’ouzon ket hag-eñ e tlefen kaout keuz pe plijout d’an darvoud. Me ‘gav din e vefen stag ouzhin ivez, eno e echu hon istor.