Shanti var júst liðug at sópa gólvið. Og nú ætlar hann sær at vaska skitnu uppvaskið. Hann gekk inn í køkin og fann Mbak Tuti rætta køksbúnýti. Hendan tíman var matstovan, har tey arbeiddu, tóm. Í dag var Shanti túrur at koma seint heim tí hon skuldi rudda matstovuna til at lata upp í kvøld. Tað er støðan við matstovum í smáum býum, lata upp um morgunin til klokkan 15 síðani lata aftur og lata upp aftur klokkan 19. Shanti visti, at hon fór ikki at tíma heim, tí hon skuldi arbeiða við at rudda staðin saman við Tuti.
Shanti er ein vøkur og vinalig genta. Hann er 17 ára gamal og hann kann ikki halda fram við útbúgvingini longur, tí foreldrini hava ikki ráð til tað. Andlitið var ovalt og sera reint, húðin á gentuni var oliven. Eyguni á Shanti lýsa mjúkt, varrarnir eru reyðligar uttan varrastift. Shanti hevur langt hár, sum røkkur til bringuna, svart, kroppurin er sum ein bygdagenta í hennara aldri. Bróstini hjá Shanti eru puff, sjálvt um tey ikki kunnu sigast at vera stór, Shanti hevur vakrar rumpurnar, sum passa til kropsformin. Stutt sagt, so er Shanti ein genta, sum veksur og blómar og altíð verður beundrað av hvørjum ungum manni í bygdini hjá henni.
Tuti er ein 32 ára gomul kvinna. Hon er einkja, sum er eftir av hjúnaskilnaðinum hjá manninum. Tað eru 3 ár síðani Tuti skildist frá manninum, tí maðurin spældi býtt við eina skøkju úr Miðjava. Tuti er fitt og lystilig. Alt er runt og tætt, andlitið er nokkso lekkurt við herðalongd og krullutum hári. Varrarnir hjá Tuti eru sera freistandi fyri hvønn mann, hóast nøsin er eitt sindur flat. Húðin á Tuti er myrkabrún, tí hon fer ofta á marknaðin og rísøkirnar sum bøarbeiðari í plantingar- ella avreiðingartíðini. Tuti plagdi at vera skøkja í Tretes-økinum, Eystur-Java.
Fyrr vóru pengar so lættir at fáa og menn so lættir at klemma, til loksins karmalógin gjørdi hana til einkju tí hennara medfakligu vinir eisini. Nógv fólk í bygdini kenna í loyndum myrku søguna hjá Tuti og nógv royna eisini at gera sær dælt av henni. Men alla hesa tíðina virkaði Tuti sera líkasæl og kynisk mótvegis fólki, sum ræddu hana. Bróstini hjá Tuti eru so stór, at hon ofta kennir seg óbehagiliga við sínum egnu. Men hann visti, at bróst hennara vóru ein munnfull fyri hann. Og í ein ávísan mun var hon eisini stolt av sínum stóru, smidligu bróstum.
Tuti hevur eisini stóran og vakran rumpu, at hyggja upp sum um hon er spyrjandi kroppurin hjá Tuti er ofta tann bleyti dreymurin hjá teimum ungu í bygdini hjá henni. “Shan, hevur tú ein sjeik enn?” Knappliga stóð Tuti í høvdið framman fyri Shanti og fór at hjálpa gentuni at vaska skitnu uppvaskið. Shanti fnissaði og risti við høvdinum. “Ikki enn” “Tú veit h020_010 »Ein genta, sum er so vøkur sum tú, er bundin at vera forelskað í nógvum fólkum,« segði Tuti, meðan hon hugdi at Shanti. Shanti flennir aftur. “Ringur.?? – Øll hugsa soleiðis, svaraði Shanti.”Sjálvsagt.?? – Tá ein maður sær eina kvinnu, vil vit beinanvegin fucka hana, segði Tuti uttan at kenna seg óbehagiligur við at siga okkurt óhøviskt. ”Ah Sis, tosa ikki soleiðis,” segði Shanti. ”Eingin hoyrdi hetta,” svaraði Tuti. Teir tagdu leingi. ”Systir…” Røddin á Shanti hongdi. Tuti helt fram at vaska. „Mmm?“ svaraði konan.„Ngg.“ h020_010 »Tað er ordiliga ringt at siga nakað,« var Tuti farin at missa tolið. Shanti hugdi niður. “Ngg.. Anu.. Fucking er gott, er tað ikki?” Endiliga kom tað fram. Tuti hugdi at gentuni.
“Ja… Tað er ordiliga gott, Shan, serliga um tann, sum vit eru saman við, er klókur,” svaraði Tuti frívilliga. ”Hvat meinar tú, systir?” Shanti er forvitin. “Ja, hann er klókur… Hann dugir alskyns ting og hann hevur harðan cob!” segði Tuti meðan hon fnissti. Shanti rodnar, tá hon hoyrir hetta. Men gentan gjørdist alsamt meira forvitin. ”Hvat kanst tú gera, systir?” spurdi Shanti. Tuti hugdi at honum, meðan hon umhugsaði. Ah… Hendan lítla gentan skal jú eisini vita. Og Shanti var ordiliga vøkur, í fyrstu atløgu fall eyguni hjá Tuti á skúgvandi støðuna hjá Shanti. Tuti sá gentuna strekkja seg og sá, at trussurnar hjá gentuni vóru ljósabrúnar. ”Tað er ymiskt sum at kyssa okkara tempik, sleikja tað, og summi hava enntá hug at sleikja okkara tempik,” svaraði Tuti. Onkursvegna kendi Tuti seg sera vekjaða av svarinum og blóðið kókaði at síggja reina og slætta skriðuna hjá Shanti. “Idih.. Tað er skitið ihh.. Hví skuldi nakar viljað tað?” Shanti var nú gløðandi í vantrúgv. “Hví… Nógvum dámar væl at eta memiaw Shan.” At súgva á einum cob er eisini ordiliga lekkurt, svaraði Tuti og helt fram at hyggja at skriðuni á Shanti. “Gosh… Er tann maðurin knústur?” Shanti kendi seg undarliga og hjartað bankaði, hon kendi eitt undarligt streym renna ígjøgnum hana. Gentan skilti ikki, at hon var uppøst. “Á, tað er ordiliga lekkurt Shan, tað kennist heitt og hált, serliga um um… Ehmm…” “Hvat um Sis?” Shanti gjørdist alsamt meira forvitin. Tuti helt seg síggja, at tað vóru myrkir blettir á bróstunum á Shanti, sum vóru klæddir við kremtrussum, men Tuti var ikki vís í tí. “Ja.. Skomm ahh..!” Tuti gjørdi Shanti tilvitað forvitin. ”Kom nú, systir,” hvøkk Shanti.
Tuti var nú vísur í, at fittan á gentuni var vát, soleiðis at myrkir blettir sóust á trussunum. Tuti kendi seg sjálv sera vekjaða av sjónini. “Tá sáðkyknan spreingir seg í munnin á okkum, smakkar hon heit og salt, kleyv men ordiliga lekkurt!” Tuti hvíslaði nærhendis oyranum á Shanti. Shanti víðkaði eyguni. “Hvat er pejuh?” spurdi hann. Tuti føldi, at hon ikki orkaði tað.”Pejuh er sum kokosmjólk sum ofta ger okkara memiaw bleytan, veitst tú,” svaraði Tuti. Hon sá, at bróstini á Shanti blivu myrkari, wow, hendan gentan er flóðald, helt Tuti. “Gud forbarmi, tað er ordiliga skitið”.”Hvussu ber tað til, at tað er skitið? Monnum dámar eisini væl okkara kokosmjólk, serliga um okkara mjólk er angandi, ikki lukturin av rækjupasta.” “Idiihh Mbak Saru ah!” “Men eg eri vísur í, at okkara memiaw fer at lukta væl, tí vit drekka urtamedisin alla tíðina.” ”Tað er tað, eftir eina tíð gerst tað verri,” segði Shanti. Tuti flenti. ”Tú hevur flóðaldur, ikki so?” ræddi Tuti. Shanti rodnaði, hon trýsti skundandi beinini saman. “Áh.. Mbaakk!!” Tuti brosti, tá hon sá Shanti gløða. – Ikki neyðugt at skammast, eg eri eisini sjálv bleytur, segði Tuti.
Hon læt síðani føturnar upp, soleiðis at Shanti sá hvítu trussurnar við einum myrkum bletti í miðjuni Shanti stardi við víðoygum at sjálvshárinum hjá Tuti, sum stóð út úr síðuni á trussunum, helt hon. “Uhh… Systir, tú ert skitin,” hvøsnaði Shanti. Tuti flenndi. “Vil tú føla, hvussu tín tempikur verður mussaður?” Tuti teskaði. Shanti slær. “Hvat fyri ein skemt!” ”Eg vil taka títt, Shan?” Tuti nærkaðist. Shanti reisti seg skundandi og bakkaði av ótta. Tuti flenti. ”Tú fert at svíma av at føla tað,” hvíslaði Tuti aftur. “Á nei, tað er líkamikið… Skelka meg ikki,” Shanti steig aftur móti baðirúmshurðini og Tuti fór fram. “Tað er í lagi… Bara halda tað, hví ert tú bangin?” ”Kann tað vera, at Sis er tann, sum sýgur?” “Ja… So veitst tú, hvussu tað kennist”. “Skomm ahh..” “Tað er í lagi…” Tuti nærkaðist og Shanti varð hornað til loksins rumpan hennar rakti kantin á baðikarinum.
Og Tuti hevði nertað við lærið á honum. Shanti fekk gásahúð og skjúrtan lyft upp, Shanti lukkaði eyguni. Tuti hafdi squattad nidur og fært andlitid nærri memiaw Shanti sem var klædd i trusur. Tuti luktaði luktin av memiaw Shanti, og Tuti var sera nøgd við luktin av memiaw Shanti. Fyrr gjørdi hann ofta slíkt, hann spældi enntá við 4 skøkjur í senn fyri at nøkta sínar gestir.
Kroppurin á Shanti skalv og hárini aftan á hálsinum burstaðu, gentan kendi kropshitan hækka og hon kendi seg undarliga. Tuti byrjadi ad kyssa memiaw Shanti sem var enn lokad. photomemek.com Smátt og smátt lækkaðu hendurnar trussurnar hjá Shanti og Tuti varð vektur av at síggja klára slímvætuna strekkja seg út á trussurnar hjá gentuni, tá tær vórðu drignar niður. Tuti stakk tunguna út fyri at skera tann avlangaða vætuna og tungan smakkaði tann deiliga saltleikan. Memiaw hjá Shanti er ordiliga vakur, tú sært ikki sjálvt varrar hennara, sjálvt hárið er enn slætt og mjúkt.
Tuti kysti og fór at knúsa memiaw Shanti. Gentan mønaði og skriðaði, tá tungan hjá Tuti breiddi seg fyri at stríða vaginalopningin hjá henni. Shanti var sanniliga skelkað av tí undarlig gleði, hon kendi, har vóru kenslur av skemti og andstygd, men har var ein kensla av óvanligari gleði. Gentan kendi eitt undarligt, sum hon ongantíð hevði kent áður. Hárið aftan á hálsinum stóð harðliga upp, tá tungan hjá Tuti bustaði vaginalveggirnar, Shanti skriðaði fyri at tola kensluna av lekkrari pínu í niðara parti av búkinum.
“Aahh.. Systir.. Uuuhh.. Ssshh.. Ja.. Ikki, systir.. Systir! Ji.. Jijikhh.. Áhh”
Tuti ignoreraði møði og stynn hjá Shanti. Tungan stríddist og gekk varliga ígjøgnum skeiðið hjá Shanti, Tuti visti, at Shanti enn var jomfrú og hon vildi ikki oyðileggja jomfrúskapin hjá Shanti, tungan stóð bara út ikki ov djúpt, men Tuti kundi longu føla tann heita salta vætuna rennandi niður um tunguna og Tuti sniffaði sermerkta luktin av memiaw Shanti njóti tað ordiliga væl. Tuti sló so smátt fingrarnar millum rumpurnar á Shanti, varliga og kíndi endanum á Shanti, og Shanti snurraði eitt sindur men skriðaði síðani av skemti, men Shanti leyvdi sær at geva seg yvir til Tuti. Hann hevði fullkomiliga álit á Tuti og nú føldi hann veruliga gleði, sum hann ongantíð hevði følt áður, sjálvt í dreymum sínum!
“Er tað lekkurt Shan?” suffaði Tuti við munninum klæddum í slíminum hjá Shanti. Shanti hugdi niður og nikkaði, kroppurin ristaði harðliga, hon varnaðist ikki, at tað var tað, sum kallaðist kvinnuhæddarpunkt av gleði. Tuti føldi vaginalopið hjá henni sláa og hon føldi og stingaði sín egna fingur í vaginalopningin og føldi ein hálan vætu bleyta fingurin. Hon mønaði við andlitinum jarðaðum í skriðuni á Shanti, tungan stóð nú út og stríddi endanum á Shanti og fekk stelpuna at hoppa upp og niður í skemti og var ørkymlað av at fáa eina viðgerð, sum hon ongantíð hevði ímyndað sær. Shanti føldi, at endatarmin varð trýstur av einum mjúkum lutum og av og á sníkti tað seg inn og hon fór at hoppa í undran og skemti, men føldi mest gleðina.